- habito
- hăbĭto, āre, āvi, ātum [habeo]
- tr. et intr. -
- tr. -
[st1]1 [-] avoir souvent.
- Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27.
[st1]2 [-] habiter, occuper.
- habitare urbes, Virg. En. 3, 106 : habiter des villes. --- cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11.
- colitur ea pars et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 4, 119 : cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants.
- arx procul iis quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2 : la citadelle éloignée des parties habitées.
- regio habitatur plurimis vicis, Curt. 8, 2, 14 : la région est occupée par des bourgs nombreux.
- intr. -
[st1]3 [-] habiter.
- habitare in Sicilia : habiter en Sicile.
- habitare Lilybaei : habiter à Lilybée.
- habitare sub terra : habiter sous terre.
- habitare apud aliquem : habiter chez qqn.
- habitare in via : habiter sur la route (au bord de...).
- cf. Cic. Verr. 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106.
- animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145 : l'âme a sa demeure dans les yeux.
- habitare vallibus imis, Virg. En. 3, 110 : habiter au fond des vallées. --- cf. Virg. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20.
- métaph. animus cum his habitans curis, Cic. Tusc. 5, 69 : l'âme habitant avec ces soucis. --- cf. Cic. Fin. 2, 92.
- passif impers. habitari ait in luna, Cic. Ac. 2, 123 : il prétend que la lune est habitée. --- cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4.
- triginta milibus habitare, Cic. Cael. 17 : avoir un loyer de trente mille sesterces.
- melius habitare, Cic. Nat. 1, 22 : avoir un plus beau logement.
- habitare bene, Nep. Att. 13, 1 : être bien logé.
- habitantes : les habitants. --- cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium).
[st1]4 [-] habiter, se cantonner.
- habitare in foro, in rostris, Cic. Mur. 21; Br. 305 : ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues. --- cf. Cic. de Or. 1, 264.
- fautores Antoni, quorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 1, 2 : les partisans d'Antoine, dont mes yeux ne quittent pas le visage.
- Theophrastus habitavit in eo genere rerum, Cic. Leg. 3, 14 : Théophraste se cantonna dans ces questions.
- habitarunt in hac una ratione tractanda, Cic. de Or. 2, 160 : ils se sont cantonnés dans cette unique étude.
- eorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 3 : mes yeux ne quittent pas leur visage.
[st1]5 [-] s'arrêter, s'attarder sur une chose. --- Cic. Or. 50.
* * *hăbĭto, āre, āvi, ātum [habeo] - tr. et intr. - - tr. - [st1]1 [-] avoir souvent. - Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27. [st1]2 [-] habiter, occuper. - habitare urbes, Virg. En. 3, 106 : habiter des villes. --- cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11. - colitur ea pars et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 4, 119 : cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants. - arx procul iis quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2 : la citadelle éloignée des parties habitées. - regio habitatur plurimis vicis, Curt. 8, 2, 14 : la région est occupée par des bourgs nombreux. - intr. - [st1]3 [-] habiter. - habitare in Sicilia : habiter en Sicile. - habitare Lilybaei : habiter à Lilybée. - habitare sub terra : habiter sous terre. - habitare apud aliquem : habiter chez qqn. - habitare in via : habiter sur la route (au bord de...). - cf. Cic. Verr. 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106. - animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145 : l'âme a sa demeure dans les yeux. - habitare vallibus imis, Virg. En. 3, 110 : habiter au fond des vallées. --- cf. Virg. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20. - métaph. animus cum his habitans curis, Cic. Tusc. 5, 69 : l'âme habitant avec ces soucis. --- cf. Cic. Fin. 2, 92. - passif impers. habitari ait in luna, Cic. Ac. 2, 123 : il prétend que la lune est habitée. --- cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4. - triginta milibus habitare, Cic. Cael. 17 : avoir un loyer de trente mille sesterces. - melius habitare, Cic. Nat. 1, 22 : avoir un plus beau logement. - habitare bene, Nep. Att. 13, 1 : être bien logé. - habitantes : les habitants. --- cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium). [st1]4 [-] habiter, se cantonner. - habitare in foro, in rostris, Cic. Mur. 21; Br. 305 : ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues. --- cf. Cic. de Or. 1, 264. - fautores Antoni, quorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 1, 2 : les partisans d'Antoine, dont mes yeux ne quittent pas le visage. - Theophrastus habitavit in eo genere rerum, Cic. Leg. 3, 14 : Théophraste se cantonna dans ces questions. - habitarunt in hac una ratione tractanda, Cic. de Or. 2, 160 : ils se sont cantonnés dans cette unique étude. - eorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 3 : mes yeux ne quittent pas leur visage. [st1]5 [-] s'arrêter, s'attarder sur une chose. --- Cic. Or. 50.* * *Habito, habitas, pen. cor. habitare, Frequentatiuum. Demeurer ou habiter en quelque lieu.\Commorandi natura diuersorium nobis, non habitandi dedit. Cic. Pour loger, non point pour demeurer.\Grauiter increpuit tanti Censorem habitare. Plin. De demeurer en maison si chere.\Triginta millibus dixistis eum habitare. Cic. Que son logis où il demouroit avoit cousté trente mil.\Habitare bene. Cic. Estre bien logé, Avoir bonne maison.\Quorum in vultu habitant oculi mei. Cic. De dessus lesquels mes yeulx ne bougent, La contenance desquels mes yeulx guettent ordinairement, et n'en departent.\Habitare in rostris dicebatur. Cic. Qui ordinairement faisoit concions au peuple et harangues.\Qui in foro habitarunt. Cic. Qui n'ont faict autre chose que hanter les plaidoyers et jugements.\Moenia habitantur Graiis. Virgil. Sont habitez par les Grecs.\Tecum habita. Persius. Regarde toy toymesme.
Dictionarium latinogallicum. 1552.